ست لارنگ اسکوپ سه تیغ اطفال

این وسیله پزشکی در شکل اولیه آن طی سال‌های 1805-1905 توسط مانوئل گارسیا مورد استفاده قرار گرفت. دستگاه ابداعی وی متشکل از دو آیینه بود که در انتهای دهان فرد قرار می‌گرفت و از نور خورشید به عنوان منبع نوری آن استفاده می­شد. دستگاه‌های لارنگوسکوپی امروزی در طراحی‌های متفاوت برای مشاهده تارهای حنجره استفاده می‌شود که به آن حنجره بین نیز می­گویند.

این وسیله ابزار مهمی برای دسترسی به راه هوایی بیماران است. این ابزار پزشکی داسی شکل با لوله گذاری صحیح منجر به دید شفاف و واضح  از مسیر تنفسی بیمار می­شود. لوله‌گذاری به اقدامی گفته می­شود که با قرار دادن لوله تراشه در نای بیمار به تنفس او کمک می­شود.

نور این نوع از دستگاه به وسیله باطری تأمین می­شود. باطری مورد نیاز درون دسته دستگاه قرار می­گیرد و از طریق انرژی تولید شده نور مورد نیاز لامپ وجود در ابتدای تیغه تأمین می­شود. نور به درون دستگاه تنفسی و حنجره بیمار تابیده می‌شود و تصویر واضحی از آن نمایش می­دهد.

اجزاء دستگاه لارنگوسکوپ

این دسته در انواع آن از دو قسمت تشکیل شده است. دستگاه لارنگوسکوپ دارای دو بخش دسته و تیغه است. دسته این دستگاه جایگاه باطری برای تأمین نور دستگاه است. این دسته اهرمی برای نگه‌داشتن تیغه و جایگذاری دقیق آن است.

قسمت دوم دستگاه لارنگوسکوپ تیغه آن است که بر روی پایه قرار می‌گیرد. تیغه دستگاه وارد حنجره فرد شده و مجرای تنفسی را باز کرده و امکان دیدن حنجره را فراهم می‌کند. تیغه به وسیله دسته درون دهان بیمار قرار می‌گیرد. لامپ‌های موجود در این دستگاه بر روی تیغه آن قرار دارند. تیغه‌ها دستگاه لانگروسکوپ در دو نوع منحنی و صاف طراحی و تولید می­شوند. تیغه‌های دستگاه‌های لارنگوسکوپ در دو سایز کودکان و بزرگسالان وجود دارند. تیغه­های دستگاه­های ویژه کودکان دارای سایز کوچکتر و متناسب با دستگاه تنفسی کودکان طراحی شده­اند، تیغه­های بزرگسالان در ابعاد بزرگتری هستند.

این دستگاه در موقعیت‌های بسیاری در دنیای پزشکی قابل استفاده است. در واقع وجود دستگاه لارنگوسکوپ در هر مرکز پزشکی و بیمارستان‌ها و آمبولانس‌ها ضروری و انکارناپذیر است. این دستگاه در موقعیت‌های زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله این موقعیت‌ها می‌توان به زمان لوله‌گذاری برای بیماران نیازمند بیهوشی و یا ناتوان تنفسی، استفاده در اتاق عمل و حین جراحی، استفاده از دستگاه حین احیای قلبی و ریوی اشاره کرد. به کمک این دستگاه حنجره بیماران دیده می­شود و به راحتی می‌توان راه تنفسی آن‌ها را مورد بررسی قرارداد تا در صورتی که مسئله­ای سلامت بیماران را تهدید کرد بتوان به موقع نسبت به رفع آن اقدام کرد.

چه افرادی از دستگاه لارنگوسکوپ استفاده می­کنند؟

استفاده از این دستگاه نیازمند تخصص و مهارت خاص خود است و افراد عادی بدون آموزش قادر به استفاده از دستگاه نیستند. از جمله افرادی که توانایی استفاده از دستگاه لارنگوسکوپ را دارند پزشکان بیهوشی، تکنسین­های هوشبری، فوریت‌های پزشکی و پرستاران بخش اورژانس بیمارستان‌ها هستند. این افراد پیش از استفاده از دستگاه لارنگوسکوپ آموزش‌های لازم را برای نحوه استفاده از دستگاه خواهد دید. استفاده از این دستگاه بدون آموزش امکان‌پذیر نیست.

شیوه استفاده از دستگاه لارنگوسکوپ

برای استفاده از این دستگاه نیاز به آموزش اصولی است. درصورتی‌که فردی بدون آموزش مستقیم اقدام به استفاده از آن کند می­تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد. لارنگوسکوپ ابتدا در دست چپ فرد آموزش دیده قرار می‌گیرد. محل قرارگیری دست در محل اتصال دسته و تیغه قرار دارد. تیغه را به‌گونه‌ای وارد دهان بیمار کنید که به سمت راست دهان متمایل شود. در حین ورود تیغه به دهان زبان به سمت چپ دهان متمایل شود. زبان باید از مجرای تیغه دور باشد. تیغه توسط متخصص در امتداد محور دسته بالا برده می‌شود. در این هنگام با فشار وارده از سوی متخصص بافت نرم به عقب رفته و حنجره مشخص می­شود.

ضروری است که حین استفاده از دستگاه کلیه نکات ایمنی را رعایت کنید تا آسیبی به حنجره و تارهای صوتی و دستگاه تنفسی بیمار نرسد.